Πίσω τους βρίσκονται επιχειρηματικοί κολοσσοί της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς
Δεν ήταν όμως μόνο αυτοί οι πρωταγωνιστές της διάσκεψης. Στην κακόγουστη «περιβαλλοντική» φάρσα για το κλίμα συμμετείχαν χιλιάδες «πιράνχας» από 4.483 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Ανάμεσά τους δεν «έλαμψαν» μόνον γνωστές ΜΚΟ διεθνούς εμβέλειας, που εμπορεύονται υστερόβουλα την ευαισθητοποίηση των λαών για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (π.χ. WWF, Greenpeace), αλλά και άλλες, λιγότερο γνωστές, που εμπορεύονται και κερδοσκοπούν ακόμη και πάνω στους ρύπους διοξειδίου του άνθρακα...
Κάθε άλλο από «Μη Κυβερνητική», δηλαδή, αυτή η οργάνωση, που ξεκίνησε την παρουσία της στα διεθνή φόρα με τη συμμετοχή της στην πρώτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα το 1992 στο Ρίο της Βραζιλίας και πιο πρόσφατη την παρουσία της στη διάσκεψη του ΟΗΕ στο Μπαλί...
Ωστόσο, πίσω από την ταυτότητά της κρύβονται επιμελώς γνωστοί μεγαλοκαρχαρίες του κεφαλαίου. Στους «υποστηριχτές» της ICLEI βρίσκουμε, π.χ. τη Μάικροσοφτ του Μπιλ Γκέιτς, το «Ταμείο των Αδελφών Ροκφέλερ», την «Αμερικάνικη Υπηρεσία για Διεθνή Ανάπτυξη», USAID, που ελέγχεται απ' το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, την οικογένεια θυγατρικών της φαρμακοβιομηχανίας Merck, το ίδρυμα «Πρωτοβουλία Κλίντον για το Περιβάλλον» του ομώνυμου πρώην προέδρου των ΗΠΑ, οργανώσεις-βιτρίνα του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας (π.χ. EPA Energy Star)...
Ας μη μιλήσουμε για τις εξίσου πολυπληθείς και θορυβώδεις (κυρίως στον τομέα των δημοσίων σχέσεων και της χειραγώγησης) αντιπροσωπείες άλλων διεθνών, γνωστότερων ΜΚΟ. Στο Μπαλί δε θα μπορούσαν να λείψουν οι στρατιές στελεχών του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF), της Γκρινπίς, των «Φίλων της Γης», της «Oxfam», για το «βίο και την πολιτεία» των οποίων έχει γράψει κατά καιρούς ο «Ρ»...
Τι θέλουν άραγε όλες αυτές οι μασκαρεμένες «αλεπούδες στο παζάρι» των αερίων και των ρύπων που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Θα ήμασταν μάλλον αφελείς εάν πιστεύαμε πως επιδιώκουν την προστασία του κλίματος και του πλανήτη. Είναι έκδηλο πως η υπόθεση αυτή δεν πρέπει να αφεθεί στα χέρια ούτε των ΜΚΟ, ούτε των πολυεθνικών. Το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος και η σωτηρία του πλανήτη μας είναι και πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των λαών της υφηλίου, αφού μόνο η πολιτικο-οικονομική αφύπνιση, η ρήξη με τον καπιταλισμό, η συνειδητοποίηση και κινητοποίηση αυτού του γίγαντα, που λέγονται λαϊκά κινήματα, μπορεί να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Κατά τα άλλα, όσες διεθνείς συνδιασκέψεις και να γίνουν για το κλίμα, θα παραμένουν μόνο έπεα πτερόεντα...
Μη Κυβερνητικές που ...τα παίρνουν από τη CIA
Σαν υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, οι ΜΚΟ προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτό με όποιον τρόπο κριθεί αναγκαίος. Είναι αναπόσπαστο τμήμα των καπιταλιστικών μηχανισμών. Χρησιμοποιούνται από ιμπεριαλιστικά κέντρα, παίζουν ενεργό ρόλο στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Για παράδειγμα, το 2006 η Ρωσική Δούμα ψήφισε νομοσχέδιο, το οποίο απαγορεύει την απευθείας δραστηριοποίηση ξένων ΜΚΟ και περιορίζει τη δυνατότητα των ρωσικών ΜΚΟ να δέχονται ξένη χρηματοδότηση και να απασχολούν μη ρωσικό προσωπικό, μετά από αποκαλύψεις ότι τοπικάτμήματα των ξένων ΜΚΟ χρηματοδοτήθηκαν από τη CIA. Απ' ό,τι φαίνεται, οι ΜΚΟ αξιοποιούνται από τις αστικές κυβερνήσεις και τις μυστικές τους υπηρεσίες ως κινητήριος δύναμη για κοινωνικές αλλαγές αναγκαίες για την εδραίωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής...
Παρ' όλ' αυτά, οι ΜΚΟ ζητούν ακόμα στενότερη συνεργασία με τις επιχειρήσεις, μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα των κερδών τους, μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Θεωρούν, μάλιστα, ότι έτσι διατηρούν και την ανεξαρτησία τους!
Στην Πρώτη Πανελλαδική Διαβούλευση που διοργάνωσε η Ομοσπονδία Εθελοντικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων τον περασμένο Μάρτη, βγήκαν - μεταξύ άλλων - τα εξής συμπεράσματα:
Πουλάνε ευαισθησία για να αυξήσουν την κερδοφορία τους
Πέρα από τα οφέλη σε ιδεολογικό επίπεδο, οι επιχειρηματίες κάνουν λόγο και για οικονομικά οφέλη μέσω της ΕΚΕ. Στην εκδήλωση ο Νίκος Αναλυτής, πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου για την ΕΚΕ, υπογράμμισε τα οφέλη που μπορούν να έχουν οι εταιρείες από την ένταξή τους στο Οικουμενικό Σύμφωνο. Ερευνες έχουν δείξει αύξηση των κερδών και του κύρους των επιχειρήσεων που υιοθετούν την ΕΚΕ.
Η Κέρστιν Μπορν, εκτελεστική διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την ΕΚΕ, δήλωσε πρόσφατα σε ελληνική εφημερίδα: «Βλέπουμε την ΕΚΕ ως εργαλείο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των εταιρειών. Μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερα κέρδη, που είναι η πρωταρχική επιδίωξη μιας εταιρείας».
Την ίδια στιγμή, η ΕΚΕ προετοιμάζει το έδαφος για εισβολή των επιχειρήσεων σε μια σειρά τομείς, που μέχρι τώρα, έστω και υποτυπωδώς είναι αρμοδιότητα του κράτους, όπως Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Πολιτισμός.
πηγή άρθρων Ριζοσπάστης..
Πίσω από την ΙΕΤΑ...
Οπως ο Διεθνής Εμπορικός Σύνδεσμος Διεθνών Εκπομπών Αερίων (ΙΕΤΑ), που, όπως παρατήρησε στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Νιου Στέιτσμαν» στις 10/12/07 ο Πίτερ Χαρντστάφ απ' το «Κίνημα για Διεθνή Ανάπτυξη», ήταν η ΜΚΟ με τη μεγαλύτερη αντιπροσωπεία. Ο ίδιος μέτρησε 336 δικηγόρους, χρηματιστές, μεσίτες, αναλυτές και άλλους λομπίστες της ΙΕΤΑ και υπολόγισε ότι η αντιπροσωπεία της έφθανε το 7,5% της εκπροσώπησης των υπόλοιπων (μικρών και μεγάλων) 4.482 ΜΚΟ που ήταν παρούσες στο Μπαλί... Τι είναι όμως η ΙΕΤΑ, πέρα από μία «μη κερδοσκοπική εταιρεία» με τα διαπιστευτήρια ΜΚΟ που πήρε απ' τον ΟΗΕ τον Οκτώβρη του 2000; Στην ιστοσελίδα που διατηρεί στο Ιντερνετ, η οργάνωση έχει το εύγλωττο σύνθημα«Λύσεις της Αγοράς για Παγκόσμια Περιβαλλοντικά Προβλήματα». Πίσω απ' το εύηχο όνομά τηςκρύβονται πάνω από 170 πανίσχυρες πολυεθνικές της ενέργειας, ορυκτών και μεταλλευμάτων, τράπεζες, χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, «αμυντικές» και χημικές βιομηχανίες όπως οι BP, Chevron, Shell, Citigroup, ConocoPhilips, Barcleys Capital, DuPont, Deutsche Bank, Gaz de France, Goldman Sachs International, Lloyds, Merril Lynch Commodities, Mitsubishi, Morgan Stanley, Dow Chemical Company, Toyota κ.ά.Πολλές δηλαδή απ' αυτές τις εταιρείες - κολοσσούς που είναι υπόλογες για τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα στο όνομα της κερδοσκοπίας και έχουν μερίδιο ευθύνης στη διαμόρφωση σκληρών καπιταλιστικών αντιλαϊκών πολιτικών, στο βωμό, πάντα, της «ανάπτυξης της ελεύθερης αγοράς». Οπως φαίνεται και στην περίπτωση του κλίματος, οι θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς» και των πολυεθνικών αξιοποίησαν τη βολικότατη μάσκα των ΜΚΟ για να προωθήσουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα όχι βεβαίως προς το πραγματικό όφελος του φυσικού περιβάλλοντος.Και την ICLEI...
Ποια ήταν η δεύτερη ΜΚΟ με την πολυπληθέστερη αντιπροσωπεία στο Μπαλί; Η ICLEI, που στα ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί περίπου ως «Τοπικές Κυβερνήσεις για την Αειφόρο Ανάπτυξη». Η αντιπροσωπεία της ICLEI ξεπέρασε τα 280 άτομα (πάλι δικηγόροι, αναλυτές, «ακτιβιστές», τοπικοί αξιωματούχοι, ως και γνωστοί αστέρες του Χόλιγουντ). Δημιουργήθηκε το 1990 με στόχο να «βοηθήσει στο συντονισμό» δράσης σε τοπικό επίπεδο για τη βελτίωση και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Στην οργάνωση φέρεται πως συμμετέχουν ως επί το πλείστον φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης τουλάχιστον 600 πόλεων, δήμων και κοινοτήτων δεκάδων χωρών, με στόχο την παροχή πληροφοριών και υπηρεσιών για «αειφόρο ανάπτυξη» σε τοπικό επίπεδο. Σε απλά ελληνικά; Η οργάνωση μεταξύ άλλων προσφέρει υπηρεσίες σε διάφορους επιτήδειους για το καλύτερο «ξεκοκάλισμα» διάφορων «επιδοτούμενων» τάχα περιβαλλοντικών προγραμμάτων διεθνών, περιφερειακών οργανισμών όπως η ΕΕ.Κάθε άλλο από «Μη Κυβερνητική», δηλαδή, αυτή η οργάνωση, που ξεκίνησε την παρουσία της στα διεθνή φόρα με τη συμμετοχή της στην πρώτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα το 1992 στο Ρίο της Βραζιλίας και πιο πρόσφατη την παρουσία της στη διάσκεψη του ΟΗΕ στο Μπαλί...
Ωστόσο, πίσω από την ταυτότητά της κρύβονται επιμελώς γνωστοί μεγαλοκαρχαρίες του κεφαλαίου. Στους «υποστηριχτές» της ICLEI βρίσκουμε, π.χ. τη Μάικροσοφτ του Μπιλ Γκέιτς, το «Ταμείο των Αδελφών Ροκφέλερ», την «Αμερικάνικη Υπηρεσία για Διεθνή Ανάπτυξη», USAID, που ελέγχεται απ' το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, την οικογένεια θυγατρικών της φαρμακοβιομηχανίας Merck, το ίδρυμα «Πρωτοβουλία Κλίντον για το Περιβάλλον» του ομώνυμου πρώην προέδρου των ΗΠΑ, οργανώσεις-βιτρίνα του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας (π.χ. EPA Energy Star)...
Ας μη μιλήσουμε για τις εξίσου πολυπληθείς και θορυβώδεις (κυρίως στον τομέα των δημοσίων σχέσεων και της χειραγώγησης) αντιπροσωπείες άλλων διεθνών, γνωστότερων ΜΚΟ. Στο Μπαλί δε θα μπορούσαν να λείψουν οι στρατιές στελεχών του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF), της Γκρινπίς, των «Φίλων της Γης», της «Oxfam», για το «βίο και την πολιτεία» των οποίων έχει γράψει κατά καιρούς ο «Ρ»...
Τι θέλουν άραγε όλες αυτές οι μασκαρεμένες «αλεπούδες στο παζάρι» των αερίων και των ρύπων που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Θα ήμασταν μάλλον αφελείς εάν πιστεύαμε πως επιδιώκουν την προστασία του κλίματος και του πλανήτη. Είναι έκδηλο πως η υπόθεση αυτή δεν πρέπει να αφεθεί στα χέρια ούτε των ΜΚΟ, ούτε των πολυεθνικών. Το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος και η σωτηρία του πλανήτη μας είναι και πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των λαών της υφηλίου, αφού μόνο η πολιτικο-οικονομική αφύπνιση, η ρήξη με τον καπιταλισμό, η συνειδητοποίηση και κινητοποίηση αυτού του γίγαντα, που λέγονται λαϊκά κινήματα, μπορεί να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Κατά τα άλλα, όσες διεθνείς συνδιασκέψεις και να γίνουν για το κλίμα, θα παραμένουν μόνο έπεα πτερόεντα...
Μη Κυβερνητικές που ...τα παίρνουν από τη CIA
Σαν υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, οι ΜΚΟ προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτό με όποιον τρόπο κριθεί αναγκαίος. Είναι αναπόσπαστο τμήμα των καπιταλιστικών μηχανισμών. Χρησιμοποιούνται από ιμπεριαλιστικά κέντρα, παίζουν ενεργό ρόλο στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Για παράδειγμα, το 2006 η Ρωσική Δούμα ψήφισε νομοσχέδιο, το οποίο απαγορεύει την απευθείας δραστηριοποίηση ξένων ΜΚΟ και περιορίζει τη δυνατότητα των ρωσικών ΜΚΟ να δέχονται ξένη χρηματοδότηση και να απασχολούν μη ρωσικό προσωπικό, μετά από αποκαλύψεις ότι τοπικάτμήματα των ξένων ΜΚΟ χρηματοδοτήθηκαν από τη CIA. Απ' ό,τι φαίνεται, οι ΜΚΟ αξιοποιούνται από τις αστικές κυβερνήσεις και τις μυστικές τους υπηρεσίες ως κινητήριος δύναμη για κοινωνικές αλλαγές αναγκαίες για την εδραίωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής...
«Συνεταιράκια» στην κερδοφορία
Οι ίδιες οι επιχειρήσεις, στην προσπάθειά τους να επιδείξουν ένα «κοινωνικό» και «ανθρώπινο» πρόσωπο, χαρακτηρίζουν τις ΜΚΟ ως ένα «σημαντικό σύμμαχό τους». Σημειωτέον ότι οι επιχειρήσεις διατρανώνουν το γεγονός ότι αυτή η επίπλαστη «ευαισθητοποίησή» τους, η επονομαζόμενη Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, ενισχύει την κερδοφορία τους και την ανταγωνιστικότητά τους. Και, ως γνωστόν, τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητα βρίσκονται στον αντίποδα των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας.Παρ' όλ' αυτά, οι ΜΚΟ ζητούν ακόμα στενότερη συνεργασία με τις επιχειρήσεις, μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα των κερδών τους, μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Θεωρούν, μάλιστα, ότι έτσι διατηρούν και την ανεξαρτησία τους!
Στην Πρώτη Πανελλαδική Διαβούλευση που διοργάνωσε η Ομοσπονδία Εθελοντικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων τον περασμένο Μάρτη, βγήκαν - μεταξύ άλλων - τα εξής συμπεράσματα:
- Οτι υπάρχει επιτακτική ανάγκη για την αλλαγή του ρόλου των επιχειρήσεων, αφού πολλές έρευνες καταδεικνύουν ότι οι καταναλωτές ενδιαφέρονται περισσότερο για την επίδραση των επιχειρήσεων στην κοινωνία. Εχοντας αυτή τη λογική, προσπαθούν οι ΜΚΟ να πείσουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία ότι ασκούν πίεση στις κυβερνήσεις και στις επιχειρήσεις...
- Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη πρέπει να γίνει βασική επιχειρησιακή αξία και στρατηγική για τις επιχειρήσεις. Αυτό θέλουν και οι επιχειρήσεις! Δεν πρόκειται για καμιά «πίεση» της ...Κοινωνίας των Πολιτών.
- Οι ΜΚΟ μπορούν να συνεργάζονται με επιχειρήσεις, αποφεύγοντας τη συνεργασία με επιχειρήσεις το αντικείμενο των οποίων αντιτίθεται στα ιδεώδη της ΜΚΟ. Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι οι ΜΚΟ συνεργάζονται με όλων των λογιών τις επιχειρήσεις. Ποια επιχείρηση δεν εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους; Προφανώς τα «ιδεώδη» των ΜΚΟ δεν έχουν να κάνουν με την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Ποια επιχείρηση δεν απολύει, δεν «κλείνει» για να μεταφερθεί σε χώρες με φθηνότερο εργατικό δυναμικό; Ποια επιχείρηση - εφόσον μπορεί - δεν επενδύει πάνω σε βομβαρδισμένα εδάφη;
Πουλάνε ευαισθησία για να αυξήσουν την κερδοφορία τους
Πέρα από τα οφέλη σε ιδεολογικό επίπεδο, οι επιχειρηματίες κάνουν λόγο και για οικονομικά οφέλη μέσω της ΕΚΕ. Στην εκδήλωση ο Νίκος Αναλυτής, πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου για την ΕΚΕ, υπογράμμισε τα οφέλη που μπορούν να έχουν οι εταιρείες από την ένταξή τους στο Οικουμενικό Σύμφωνο. Ερευνες έχουν δείξει αύξηση των κερδών και του κύρους των επιχειρήσεων που υιοθετούν την ΕΚΕ.
Η Κέρστιν Μπορν, εκτελεστική διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την ΕΚΕ, δήλωσε πρόσφατα σε ελληνική εφημερίδα: «Βλέπουμε την ΕΚΕ ως εργαλείο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των εταιρειών. Μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερα κέρδη, που είναι η πρωταρχική επιδίωξη μιας εταιρείας».
Την ίδια στιγμή, η ΕΚΕ προετοιμάζει το έδαφος για εισβολή των επιχειρήσεων σε μια σειρά τομείς, που μέχρι τώρα, έστω και υποτυπωδώς είναι αρμοδιότητα του κράτους, όπως Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Πολιτισμός.
πηγή άρθρων Ριζοσπάστης..
Τα «πιράνχας» των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων... Φιλανθρωπία με φ.π.α --Η απάτη των ΜΚΟ και η κρατικοδίαιτη "κοινωνία των πολιτών"
Σύμφωνα, με πρόσφατο δημοσίευμα της "Ελευθεροτυπίας" "εκατομμύρια ευρώ, που επί χρόνια έρρεαν αφειδώς από τον δημόσιο κορβανά στα ταμεία της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της Αρχιεπισκοπής Αθήνας «Αλληλεγγύη», προκειμένου να υλοποιήσει συγκεκριμένα ανθρωπιστικά προγράμματα, κατασπαταλήθηκαν σε πολυτελείς αγορές, ταξίδια και άλλους «ανοίκειους σκοπούς», αφήνοντας μια τεράστια «μαύρη τρύπα» (9,5 εκατομμύρια ευρώ) στα ταμεία της ΜΚΟ." Βεβαια το συγκεκριμένο δημοσίευμα απλά επιβεβαιώνει αυτό που οι περισσότεροι ήδη γνωρίζαμε. Πίσω από τις «ευγενείς προθέσεις» και τα μεγάλα λόγια περί «βοήθειας προς τον συνάνθρωπο», στην πραγματικότητα η υπόθεση των ΜΚΟ στην Ελλάδα είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου.
Ένα δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», ξανά, από τις 8 Φεβρουαρίου 2010 είναι ενδεικτικό για να καταλάβουμε με ποια νοοτροπία και με ποια κριτήρια ξοδεύτηκαν τα χρήματα των φορολογουμένων τα τελευταία χρόνια . Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , που κατά τα’ άλλα ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενη να περιορίσει την κρατική σπατάλη, μοίρασε την πενταετία 2004-2009 μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών, περίπου 50.000.000 ευρώ σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) . Ακόμη και το 2009, όταν η οικονομική κρίση είχε χτυπήσει την πόρτα μας, το ΥΠ.ΕΞ. έκρινε σκόπιμο να χρηματοδοτήσει προγράμματα των ΜΚΟ με αντικείμενο την…. «επιμόρφωση Μολδαβών δικαστών», την …«κατασκευή αλιευτικών σκαφών στη Σρι Λάνκα» και την … "παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στο Πακιστάν". Βέβαια , η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου απλά συνέχισε την τακτική του Γιώργου Παπανδρέου, που την περίοδο 2000-2004 και όσο ήταν Υπουργός Εξωτερικών, χρηματοδότησε τις ΜΚΟ με περίπου 20.000.000 ευρώ. Και φυσικά, το Υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι ο μοναδικός δημόσιος φορέας που μοιράζει χρήματα . Λαμπρές επιδόσεις έχουν να επιδείξουν τα Υπουργεία Υγείας και Πολιτισμού , ενώ το Υπουργείο Απασχόλησης μόνο τη διετία 2006-2007, σύμφωνα με παλαιότερο δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρόν» , συνεισέφερε με 40.000.000 ευρώ στο θεάρεστο έργο της ενίσχυσης της αυτοαποκαλούμενης «κοινωνίας των πολιτών».
Σύμφωνα με άρθρο του Γ. Διονυσόπουλου στο περιοδικό « ΕΠΙΚΑΙΡΑ», έχουμε 10 φορές περισσότερες ΜΚΟ από όσες έχει η Γερμανία. Προτού όμως φουσκώσουμε από εθνική υπερηφάνεια και πλέξουμε ύμνους στην κοινωνική ευαισθησία και στο αίσθημα αλληλεγγύης που χαρακτηρίζει το Νεοέλληνα, ας λάβουμε υπόψη μας πως το 70% αυτών των οργανώσεων χρηματοδοτούνται από το κράτος . Οι περισσότερες ΜΚΟ εμφανίζονται από το πουθενά και έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό, μόνο και μόνο για να εισπράττουν τα κρατικά κονδύλια, στηριζόμενες στις πολιτικές διασυνδέσεις τους . «Πράσινες» και «γαλάζιες» οργανώσεις , παραμάγαζα πολιτικών, συγγενών τους και «κολλητών» , περιμένουν τη σειρά τους για να χρηματοδοτηθούν όταν το κόμμα τους ανέβει στην εξουσία . Σύμφωνα με το παραπάνω δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», «σχεδόν όλες οι ΜΚΟ που χαρακτηρίστηκαν «πράσινες» σταμάτησαν να χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση Καραμανλή και τη θέση τους πήραν οι «γαλάζιες»» ( με εξαίρεση κάποιες που διατηρούν εξίσου φιλικές σχέσεις και με τις δύο κυβερνήσεις) .
Ελάχιστη διαφάνεια επικρατεί στα οικονομικά των οργανώσεων, ενώ οι περισσότερες από αυτές δεν θεωρούν καν σκόπιμο να δημοσιεύουν τους ισολογισμούς τους και τις πηγές χρηματοδότησης στις ιστοσελίδες τους . Αρκετές έχουν απασχολήσει τον Τύπο με τις δραστηριότητες τους ή έχουν παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη επειδή χρησιμοποίησαν τα χρήματα για άλλους σκοπούς, από αυτούς που έλεγαν στο καταστατικό τους. Πρόσφατα παραδείγματα η οργάνωση ACT UP και η περίφημη «Αλληλεγγύη». Σκάνδαλο προκάλεσαν και οι αποκαλύψεις για τον ειδικό λογαριασμό μέσω των οποίων χρηματοδοτούσε ΜΚΟ της αρεσκείας του , κατά την «ένδοξη» θητεία του στο Υπουργείο Πολιτισμού, ο Χρήστος Ζαχόπουλος , ο οποίος όμως, απ’ ότι φαίνεται απλά ακολούθησε την πεπατημένη των τελευταίων χρόνων και την πρακτική και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων σε άλλα υπουργεία.(σύμφωνα με δημοσίευμα του Άρη Ραβανού στο «Βήμα» , μόνο την περίοδο 2004-2005 ενισχύθηκαν μέσω ειδικού λογαριασμού του Υπουργείου 1.627 φορείς και διανεμήθηκε το ποσόν των 61,9 εκατ. Ευρώ)
Όλοι εμείς πάλι που είχαμε την αφέλεια να πιστεύουμε , πως η λεγόμενη "κοινωνία των πολιτών" είναι , ή πρέπει να είναι, ανεξάρτητη από το κράτος και πως οι "Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις" λέγονται έτσι ακριβώς επειδή δεν είναι...κυβερνητικές, μάλλον πέσαμε έξω . Πράγματι, η κοινωνία των πολιτών μπορεί να υποκαταστήσει πολύ πιο αποτελεσματικά το ανίκανο και διεφθαρμένο ελληνικό κράτος σε πολλές από τις δραστηριότητες του και μπορεί να σταθεί απέναντι του και να παλέψει για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο όταν ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών και των ΜΚΟ είναι διακριτός από το ρόλο του κράτους. Όταν το κράτος χρηματοδοτεί τις δραστηριότητες της κοινωνίας των πολιτών τα όρια αυτά παύουν να υπάρχουν. Τι ανεξαρτησία μπορούν να έχουν , άραγε, οι (κατ' ευφημισμόν) Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όταν δέχονται δημόσιο χρήμα; Και , όπως μας έχει διδάξει η σύγχρονη ελληνική ιστορία, εννιά στις δέκα φορές που υπάρχει διαπλοκή ιδιωτών με κρατικό χρήμα, η διαφθορά είναι το φυσικό επακόλουθο. Τελικά, και η ελληνική «κοινωνία των πολιτών» είναι γέννημα του κρατικοδίαιτου μεταπολιτευτικού μας συστήματος και αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι της ελληνικής παθογένειας: εξαρτημένη από την κρατική εξουσία, χωρίς ζωτικότητα, ανίκανη να κάνει οτιδήποτε δίχως κρατική βοήθεια, διεφθαρμένη, ένα θλιβερό παρακλάδι του πολιτικού παιχνιδιού.
Αλλά προφανώς όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολιτικούς και τους εκπροσώπους των ΜΚΟ , που ανακάλυψαν την (κρατική) χήνα με τα χρυσά αυγά, και επιδεικνύουν ανέξοδα την "κοινωνική τους ευαισθησία" με χρήματα των φορολογουμένων.. Ας είναι τουλάχιστον η οικονομική κρίση και η ανάγκη για οικονομίες, η αφορμή ώστε να γίνουν επιτέλους οι ΜΚΟ αυτό που λέει το όνομα τους : «Μη Κυβερνητικές»
Ένα δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», ξανά, από τις 8 Φεβρουαρίου 2010 είναι ενδεικτικό για να καταλάβουμε με ποια νοοτροπία και με ποια κριτήρια ξοδεύτηκαν τα χρήματα των φορολογουμένων τα τελευταία χρόνια . Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , που κατά τα’ άλλα ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενη να περιορίσει την κρατική σπατάλη, μοίρασε την πενταετία 2004-2009 μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών, περίπου 50.000.000 ευρώ σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) . Ακόμη και το 2009, όταν η οικονομική κρίση είχε χτυπήσει την πόρτα μας, το ΥΠ.ΕΞ. έκρινε σκόπιμο να χρηματοδοτήσει προγράμματα των ΜΚΟ με αντικείμενο την…. «επιμόρφωση Μολδαβών δικαστών», την …«κατασκευή αλιευτικών σκαφών στη Σρι Λάνκα» και την … "παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στο Πακιστάν". Βέβαια , η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου απλά συνέχισε την τακτική του Γιώργου Παπανδρέου, που την περίοδο 2000-2004 και όσο ήταν Υπουργός Εξωτερικών, χρηματοδότησε τις ΜΚΟ με περίπου 20.000.000 ευρώ. Και φυσικά, το Υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι ο μοναδικός δημόσιος φορέας που μοιράζει χρήματα . Λαμπρές επιδόσεις έχουν να επιδείξουν τα Υπουργεία Υγείας και Πολιτισμού , ενώ το Υπουργείο Απασχόλησης μόνο τη διετία 2006-2007, σύμφωνα με παλαιότερο δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρόν» , συνεισέφερε με 40.000.000 ευρώ στο θεάρεστο έργο της ενίσχυσης της αυτοαποκαλούμενης «κοινωνίας των πολιτών».
Σύμφωνα με άρθρο του Γ. Διονυσόπουλου στο περιοδικό « ΕΠΙΚΑΙΡΑ», έχουμε 10 φορές περισσότερες ΜΚΟ από όσες έχει η Γερμανία. Προτού όμως φουσκώσουμε από εθνική υπερηφάνεια και πλέξουμε ύμνους στην κοινωνική ευαισθησία και στο αίσθημα αλληλεγγύης που χαρακτηρίζει το Νεοέλληνα, ας λάβουμε υπόψη μας πως το 70% αυτών των οργανώσεων χρηματοδοτούνται από το κράτος . Οι περισσότερες ΜΚΟ εμφανίζονται από το πουθενά και έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό, μόνο και μόνο για να εισπράττουν τα κρατικά κονδύλια, στηριζόμενες στις πολιτικές διασυνδέσεις τους . «Πράσινες» και «γαλάζιες» οργανώσεις , παραμάγαζα πολιτικών, συγγενών τους και «κολλητών» , περιμένουν τη σειρά τους για να χρηματοδοτηθούν όταν το κόμμα τους ανέβει στην εξουσία . Σύμφωνα με το παραπάνω δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», «σχεδόν όλες οι ΜΚΟ που χαρακτηρίστηκαν «πράσινες» σταμάτησαν να χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση Καραμανλή και τη θέση τους πήραν οι «γαλάζιες»» ( με εξαίρεση κάποιες που διατηρούν εξίσου φιλικές σχέσεις και με τις δύο κυβερνήσεις) .
Ελάχιστη διαφάνεια επικρατεί στα οικονομικά των οργανώσεων, ενώ οι περισσότερες από αυτές δεν θεωρούν καν σκόπιμο να δημοσιεύουν τους ισολογισμούς τους και τις πηγές χρηματοδότησης στις ιστοσελίδες τους . Αρκετές έχουν απασχολήσει τον Τύπο με τις δραστηριότητες τους ή έχουν παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη επειδή χρησιμοποίησαν τα χρήματα για άλλους σκοπούς, από αυτούς που έλεγαν στο καταστατικό τους. Πρόσφατα παραδείγματα η οργάνωση ACT UP και η περίφημη «Αλληλεγγύη». Σκάνδαλο προκάλεσαν και οι αποκαλύψεις για τον ειδικό λογαριασμό μέσω των οποίων χρηματοδοτούσε ΜΚΟ της αρεσκείας του , κατά την «ένδοξη» θητεία του στο Υπουργείο Πολιτισμού, ο Χρήστος Ζαχόπουλος , ο οποίος όμως, απ’ ότι φαίνεται απλά ακολούθησε την πεπατημένη των τελευταίων χρόνων και την πρακτική και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων σε άλλα υπουργεία.(σύμφωνα με δημοσίευμα του Άρη Ραβανού στο «Βήμα» , μόνο την περίοδο 2004-2005 ενισχύθηκαν μέσω ειδικού λογαριασμού του Υπουργείου 1.627 φορείς και διανεμήθηκε το ποσόν των 61,9 εκατ. Ευρώ)
Όλοι εμείς πάλι που είχαμε την αφέλεια να πιστεύουμε , πως η λεγόμενη "κοινωνία των πολιτών" είναι , ή πρέπει να είναι, ανεξάρτητη από το κράτος και πως οι "Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις" λέγονται έτσι ακριβώς επειδή δεν είναι...κυβερνητικές, μάλλον πέσαμε έξω . Πράγματι, η κοινωνία των πολιτών μπορεί να υποκαταστήσει πολύ πιο αποτελεσματικά το ανίκανο και διεφθαρμένο ελληνικό κράτος σε πολλές από τις δραστηριότητες του και μπορεί να σταθεί απέναντι του και να παλέψει για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο όταν ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών και των ΜΚΟ είναι διακριτός από το ρόλο του κράτους. Όταν το κράτος χρηματοδοτεί τις δραστηριότητες της κοινωνίας των πολιτών τα όρια αυτά παύουν να υπάρχουν. Τι ανεξαρτησία μπορούν να έχουν , άραγε, οι (κατ' ευφημισμόν) Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όταν δέχονται δημόσιο χρήμα; Και , όπως μας έχει διδάξει η σύγχρονη ελληνική ιστορία, εννιά στις δέκα φορές που υπάρχει διαπλοκή ιδιωτών με κρατικό χρήμα, η διαφθορά είναι το φυσικό επακόλουθο. Τελικά, και η ελληνική «κοινωνία των πολιτών» είναι γέννημα του κρατικοδίαιτου μεταπολιτευτικού μας συστήματος και αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι της ελληνικής παθογένειας: εξαρτημένη από την κρατική εξουσία, χωρίς ζωτικότητα, ανίκανη να κάνει οτιδήποτε δίχως κρατική βοήθεια, διεφθαρμένη, ένα θλιβερό παρακλάδι του πολιτικού παιχνιδιού.
Αλλά προφανώς όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολιτικούς και τους εκπροσώπους των ΜΚΟ , που ανακάλυψαν την (κρατική) χήνα με τα χρυσά αυγά, και επιδεικνύουν ανέξοδα την "κοινωνική τους ευαισθησία" με χρήματα των φορολογουμένων.. Ας είναι τουλάχιστον η οικονομική κρίση και η ανάγκη για οικονομίες, η αφορμή ώστε να γίνουν επιτέλους οι ΜΚΟ αυτό που λέει το όνομα τους : «Μη Κυβερνητικές»
πηγή
http://blemilo.blogspot.com/Τα «πιράνχας» των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων... ΜΚΟ και «βρώμικα» παιχνίδια..Το θέμα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ ή NGO) είναι σοβαρότατο και δεν είναι τυχαίο ότι αρκετές χώρες άρχισαν να αναζητούν τρόπους αντιμετώπισής τους καθώς εξελίσσονται σε πρόβλημα για έναν και μοναδικό λόγο: ενώ ο τίτλος τους και το καταστατικό τους «φωνάζουν» πως δεν έχουν καμία σχέση με κράτη και κυβερνήσεις, η χρηματοδότησή τους είναι στις πλείστες περιπτώσεις μόνο κρατική με αποτέλεσμα τα μέλη τους να είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν καθορισμένη πολιτική γραμμή από αυτούς που πληρώνουν….
Η Ρωσία, η Ινδία, η Βενεζουέλα και άλλες χώρες έχουν εκφράσει σφοδρά παράπονα για τη δράση αυτών των οργανώσεων και η μία μετά την άλλη λαμβάνουν μέτρα που σε μερικές περιπτώσεις είναι απαγορευτικά για τη συνέχιση της δράσης των ΜΚΟ.
Ο Ούγκο Τσάβες, π.χ., ξεπέρασε κάθε όριο με την εισαγωγή νόμου που εξαναγκάζει τις οργανώσεις να πληρώνουν διπλάσιο φόρο για τα ποσά που λαμβάνουν από ξένες χώρες. Βέβαια, ο ίδιος ήταν θύμα αυτών των οργανώσεων που χρηματοδοτούνται κατευθείαν από τις ΗΠΑ και αμερικανικά ιδρύματα, μερικά εκ των οποίων «έβαλαν πλάτη» και στην εναντίον του απόπειρα πραξικοπήματος που σχεδιάστηκε στην Ουάσιγκτον.
Οπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση των Μπους και Τσέινι -η χειρότερη στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αμερικανική ιστορία- χρηματοδότησε μέσω της αμαρτωλής USAID και της εξίσου αμαρτωλής UNOPS χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για να επιβληθεί το φιλοτουρκικό και αντιδημοκρατικό σχέδιο Ανάν.
Ηταν η μεγαλύτερη επιχείρηση εξαγοράς συνειδήσεων στον ελληνικό χώρο και έγινε με τρόπο που να καλύπτονται οι πραγματικοί αποδέκτες των χρημάτων. Εξι χρόνια μετά η αμερικανική κυβέρνηση και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αρνούνται να δημοσιοποιήσουν τους αποδέκτες της «αμερικανικής βοήθειας». Αρνούνται επίσης να απαντήσουν στο πιο απλό ερώτημα: εάν όσοι έλαβαν χρήματα έδωσαν αποδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο τα χρησιμοποίησαν.
Η άρνηση αυτή ενοχοποιεί ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον και τον ΟΗΕ, αφού ενώ υποστηρίζουν ότι δεν έκαναν την παραμικρή παρανομία, την ίδια στιγμή παρανομούν με την απόφασή τους να πολεμούν με όλα τα μέσα τους ερευνητές που ζητούν μέσω της νομίμου οδού να αποχαρακτηρίσουν τον κατάλογο των αποδεκτών των αμερικανικών δολαρίων.
Ενας Αμερικανός διπλωμάτης, που δεν ζει πια, συνήθιζε να λέει στους φίλους του πως πριν από τα δημοψηφίσματα στην Κύπρο «ανοίξαμε μία τρύπα και ρίχναμε μέσα δολάρια».
Η διαπίστωσή του, που έγινε μετά τη δεινή ήττα της 24ης Απριλίου 2004, έχει μεγαλύτερη σημασία επειδή ο ίδιος γνώριζε το σχέδιο εξαγοράς συνειδήσεων και κόμπαζε σε φίλους του δημοσιογράφους το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 2004 ότι «το σχέδιο Ανάν θα υπερψηφιστεί».
Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να ασχοληθεί με το θέμα και να λάβει μέτρα για τις ελληνικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό. Αρκεί νομίζω ότι ο Τζορτζ Μπους είχε δηλώσει πως οι ΜΚΟ είναι η προέκταση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής…
Άρθρο του
ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η Ρωσία, η Ινδία, η Βενεζουέλα και άλλες χώρες έχουν εκφράσει σφοδρά παράπονα για τη δράση αυτών των οργανώσεων και η μία μετά την άλλη λαμβάνουν μέτρα που σε μερικές περιπτώσεις είναι απαγορευτικά για τη συνέχιση της δράσης των ΜΚΟ.
Ο Ούγκο Τσάβες, π.χ., ξεπέρασε κάθε όριο με την εισαγωγή νόμου που εξαναγκάζει τις οργανώσεις να πληρώνουν διπλάσιο φόρο για τα ποσά που λαμβάνουν από ξένες χώρες. Βέβαια, ο ίδιος ήταν θύμα αυτών των οργανώσεων που χρηματοδοτούνται κατευθείαν από τις ΗΠΑ και αμερικανικά ιδρύματα, μερικά εκ των οποίων «έβαλαν πλάτη» και στην εναντίον του απόπειρα πραξικοπήματος που σχεδιάστηκε στην Ουάσιγκτον.
Οπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση των Μπους και Τσέινι -η χειρότερη στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αμερικανική ιστορία- χρηματοδότησε μέσω της αμαρτωλής USAID και της εξίσου αμαρτωλής UNOPS χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για να επιβληθεί το φιλοτουρκικό και αντιδημοκρατικό σχέδιο Ανάν.
Ηταν η μεγαλύτερη επιχείρηση εξαγοράς συνειδήσεων στον ελληνικό χώρο και έγινε με τρόπο που να καλύπτονται οι πραγματικοί αποδέκτες των χρημάτων. Εξι χρόνια μετά η αμερικανική κυβέρνηση και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αρνούνται να δημοσιοποιήσουν τους αποδέκτες της «αμερικανικής βοήθειας». Αρνούνται επίσης να απαντήσουν στο πιο απλό ερώτημα: εάν όσοι έλαβαν χρήματα έδωσαν αποδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο τα χρησιμοποίησαν.
Η άρνηση αυτή ενοχοποιεί ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον και τον ΟΗΕ, αφού ενώ υποστηρίζουν ότι δεν έκαναν την παραμικρή παρανομία, την ίδια στιγμή παρανομούν με την απόφασή τους να πολεμούν με όλα τα μέσα τους ερευνητές που ζητούν μέσω της νομίμου οδού να αποχαρακτηρίσουν τον κατάλογο των αποδεκτών των αμερικανικών δολαρίων.
Ενας Αμερικανός διπλωμάτης, που δεν ζει πια, συνήθιζε να λέει στους φίλους του πως πριν από τα δημοψηφίσματα στην Κύπρο «ανοίξαμε μία τρύπα και ρίχναμε μέσα δολάρια».
Η διαπίστωσή του, που έγινε μετά τη δεινή ήττα της 24ης Απριλίου 2004, έχει μεγαλύτερη σημασία επειδή ο ίδιος γνώριζε το σχέδιο εξαγοράς συνειδήσεων και κόμπαζε σε φίλους του δημοσιογράφους το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 2004 ότι «το σχέδιο Ανάν θα υπερψηφιστεί».
Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να ασχοληθεί με το θέμα και να λάβει μέτρα για τις ελληνικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό. Αρκεί νομίζω ότι ο Τζορτζ Μπους είχε δηλώσει πως οι ΜΚΟ είναι η προέκταση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής…
Άρθρο του
ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
O «φιλάνθρωπος» δισεκατομμυριούχος Τζωρτζ Σόρος στηρίζει το Ε.Π.Σ.Ε. του Παναγιώτη Δημητρά.
Επισκεπτόμενος κανείς την ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι και αυτήν του Balkan Human Rights (Βαλκανικά Ανθρώπινα Δικαιώματα) μπορεί κανείς να πάρει μία ιδέα σχετικά με τις σχέσεις του συγκεκριμένου φορέως τόσο με εγχώριους όσο και με διεθνείς φορείς και Μ.Κ.Ο. Μπορεί, επίσης να διαπιστώσει ότι το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι του Παναγιώτη Δημητρά, καθώς και η Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων στην Ελλάδα, της συζύγου του, Ναυσικάς Παπανικολάτου, έχουν ανακοινώσει επισήμως ως χορηγούς τους το Κεντρικό όργανο του Τζωρτζ Σόρος στην Ευρώπη, δηλ. το Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας που εδρεύει στην Βουδαπέστη. Επίσης χορηγίες έχουν λάβει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από την Αυστριακή κυβέρνηση, από τον Νίκο Δήμου, από το Ίδρυμα «Άρτος Ζωής», το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων των Ρομά, το Ίδρυμα Μπέρκχοφ για την Διερεύνηση Συγκρούσεων, το Δίκτυο Εναλλακτικής Πληροφόρησης, το Ινστιτούτο Άσπεν του Βερολίνου, την Διεθνή Ομοσπονδία του Ελσίνκι, την Κοινωνία για την Επικοινωνία και την Πολιτική Έρευνα και ... την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς.
Εν συνεχεία μπορεί κανείς να δει έναν σημαντικό αριθμό προσώπων που έχουν κατά καιρούς βοηθήσει τον κ. Δημητρά, μεταξύ των οποίων και ένας συνεπώνυμος αυτού καθώς και συνώνυμος ενός υπουργού της Επταετίας - μετανοημένου προφανώς και ανησυχούντος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δη αυτά των αθιγγάνων, των ομοφυλοφίλων, των «Μακεδόνων» και των Αλβανών. Το κυριότερο, ωστόσο, συμπέρασμα, στο οποίο μπορεί κανείς να οδηγηθεί ακολουθώντας το μονοπάτι των συνεργαζομένων φορέων και χορηγών του Ε.Π.Σ.Ε. είναι ότι πρόκειται για έναν «κύκλο της απάτης», ένα καλοστημένο ζυμωτήρι ειδήσεων, φημών και γνώμης που έχει σαν επίκεντρό του τις οργανώσεις, των οποίων ηγείται ο «φιλάνθρωπος» δισεκατομμυριούχος Τζωρτζ Σόρος, μέσω του δικού του «Ινστιτούτου Ανοικτής Κοινωνίας» της Βουδαπέστης και του επίσης δικού του Κεντρικού Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου (CEU).
Κι ενώ η «Ανοικτή Κοινωνία» έχει γίνει για να προωθεί τα κεφάλαια του Σόρος στις κατά τόπους Μ.Κ.Ο. και ομαδούλες, το CEU έχει αναλάβει την εκπαίδευση των «λεγεώνων» του. Με τον τρόπο αυτό ο Τζωρτζ Σόρος, σαν πελώριο χταπόδι από μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν, απλώνει τα πλοκάμια του πάνω από όλη την Ανατολική Ευρώπη, την Νοτιανατολική Ευρώπη, τον Καύκασο, όπως και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Με την βοήθεια δε ποικίλων ομάδων, όπως αυτή του Δημητρά και των συνεταίρων και συνεργατών του είναι σε θέση όχι μόνο να διαμορφώνει, αλλά και να δημιουργεί τις ειδήσεις, την ατζέντα των κυβερνήσεων που ελέγχει, όπως αυτές της Γεωργίας, της Ουκρανίας και της Π.Γ.Δ.Μ. και την κοινή γνώμη, έτσι ώστε να επιτυγχάνει τους στόχους του, οι οποίοι είναι, συνοπτικά, ο έλεγχος του κόσμου, των φυσικών πηγών του και η επέκταση της ιδέας του για μία παγκόσμιο πολιτική «made in America».
Ένα κλασσικό παράδειγμα για το πώς διαμορφώνονται οι ειδήσεις είναι και το ακόλουθο, το οποίο διαβάσαμε σε άρθρο του Ζιλ ντ'; Αϋμερί στο αμερικανικό διαδικτυακό περιοδικό Swans (Ο κύκλος της απάτης - Χαρτογραφώντας τα πλήθη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα Βαλκάνια, 23.7.2001), όπου από μία ανώνυμη καταχώρηση μέσω της λίστας ηλεκτρονικών μηνυμάτων του Balkan Human Rights του κ. Δημητρά, τον Μάιο του 2001, ξεκίνησε με μία φήμη σχετικά με «την καταστροφή στοιχείων που αφορούσαν εγκλήματα εις βάρος Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Η πληροφορία αυτή που διεσπάρη μέσω των συνδέσμων του Ε.Π.Σ.Ε. αφορούσε την ανέλκυση από τον Δούναβη, στις Σιδηρές Πύλες κοντά στο Κλάδοβο της Σερβίας ενός παγωμένου φορτηγού γεμάτου από πτώματα, την 6η Απριλίου του 1999. Η πηγή του, έγραφε το μήνυμα, ήταν το Ανθρωπιστικό Νομικό Κέντρο (Humanitarian Law Center) του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι. Η επόμενη λογική κίνηση ήταν να επισκεφθεί κανείς την ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, η οποία αποτελεί τμήμα των ιστοσελίδων των Βαλκανικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εκεί, η αναφορά παρέπεμπε πίσω στην Λίστα Βαλκανικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2000 από ... τις ιστοσελίδες των Βαλκανικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων)!»
Για να μην μακρηγορούμε η πληροφορία ανακυκλωνόταν από διάφορες Μ.Κ.Ο. και χορηγούμενα από την «Ανοικτή Κοινωνία» ΜΜΕ και φορείς, χωρίς εν τέλει να μπορεί να διασταυρωθεί κάποια αυθεντική και αξιόπιστη πηγή.
Τα υποκαταστήματα του Σόρος όχι μόνον, διαμορφώνουν γνώμη και κατασκευάζουν ειδήσεις αλλά μπορούν και πληρώνουν - ουσιαστικά αγοράζουν - τα νέα που που κατασκευάζονται. Μπορούμε να θυμηθούμε τις βαλίτσες με τα μετρητά που προωθήθηκαν στην αντιπολίτευση λίγο πριν τις εκλογές της Γιουγκοσλαβίας το 2000 ή και τα εκατομμύρια που μοιράστηκαν τόσο στον νυν Γεωργιανό πρόεδρο και τους υποστηρικτές του όσο και στον Γιούσενκο της Ουκρανίας κατά την πορτοκαλί επανάσταση. Κατασκευάζουν ειδήσεις και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, όχι μόνον την τοπική αλλά και την διεθνή. Μία κοινή γνώμη που δεν έχει ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά που της σερβίρονται στο πιάτο ως εγκλήματα, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσισμοί κ.ο.κ.
Το ειδύλλιο του ευαγούς Ιδρύματος Σόρος με τον Σαακασβίλι ξεκίνησε όταν ο δεύτερος ήταν στις ΗΠΑ και «εργαζόταν» στη μεγάλη δικηγορική εταιρεία, Patterson, Belkna, Webb & Tyler. Εκεί είχε πάει χάρις στη μεσολάβηση του θείου του, Τιμούρ, διπλωμάτη στον ΟΗΕ. Η δικηγορική εταιρεία, η οποία έχει εμπλακεί σε πολύ μεγάλες «μπίζνες» (πολιτικές και οικονομικές) σε όλο τον κόσμο, είχε στενότατες σχέσεις με τον Σόρος. Έτσι έκλεισε η «δουλειά».
Το 2003, ο ανατραπείς πρόεδρος της Γεωργίας, Έντουαρντ Σεβαρντνάτζε, κατηγόρησε ανοικτά τον Σόρος και τη Δύση για πραξικόπημα. Λίγο αργά βέβαια το έκανε, ο τελευταίος υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ, ο οποίος καιρό πριν είχε γίνει και ο ίδιος «στενός συνεργάτης» των Αμερικάνων. Σύμφωνα με έγγραφα που ανακαλύφθηκαν στη συνέχεια, το Open Society Georgia Foundation του κ. Σόρος διέθεσε εκατοντάδες χιλιάδες δολλάρια (μόνο στα συγκεκριμένα έγγραφα, φαίνεται το ποσόν του ενός δις.) για να οργανωθούν διαδηλώσεις, για έντυπο υλικό, για καταγραφή ψηφοφόρων, κ.ο.κ. Στήριξη, η οποία κυρίως δόθηκε στην νεολαιίστικη οργάνωση «Κμάρας» που στήθηκε και λειτούργησε κατά τα πρότυπα της σερβικής νεολαίας, «Οτπορ», η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην ανατροπή Μιλόσεβιτς.
Αργότερα, το 2004, όταν πια ο Σαακασβίλι ήταν κυβέρνηση, έγινε γνωστό ότι το Ίδρυμα Σόρος έδινε επιμίσθιο 1500 δολλαρίων το μήνα στους πρόεδρο, πρόεδρο του Κοινοβουλίου και πρωθυπουργό, καθώς και 1200$ μηνιαίως σε όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και τον γενικό ει8σαγγελέα. Ο Σόρος, ως γνωστόν, διατηρούσε στενότατες σχέσεις με τον ρώσο πετρελαιά Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, που φυλακίστηκε στη Ρωσία, Χρηματοδοτούσε επίσης, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις Human Rights Watch, International Crisis Group κλπ.
Με την ευκαιρία, γιατί ο Αλεξ Ρόντος, πρώην σύμβουλος του κ. Γ. Παπανδρέου, ότανήταν επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών, λίγο μετά την πτώση του Μιλόσεβιτς,έκανε κάθε πρωί μπρίφινγκ με τον εκπρόσωπο του Ιδρύματος Σόρος στη Σερβία, στο πολυτελές ξενοδοχείου του Βελιγραδίου όπου ο Ελληνοαμερικανός είχε εγκατασταθεί; Ως γνωστόν ο κ. Ρόντος είναι και σύμβουλος της κυβέρνησης Σαακασβίλι.
Από το
http://www.antinews.gr/?p=3191
Επισκεπτόμενος κανείς την ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι και αυτήν του Balkan Human Rights (Βαλκανικά Ανθρώπινα Δικαιώματα) μπορεί κανείς να πάρει μία ιδέα σχετικά με τις σχέσεις του συγκεκριμένου φορέως τόσο με εγχώριους όσο και με διεθνείς φορείς και Μ.Κ.Ο. Μπορεί, επίσης να διαπιστώσει ότι το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι του Παναγιώτη Δημητρά, καθώς και η Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων στην Ελλάδα, της συζύγου του, Ναυσικάς Παπανικολάτου, έχουν ανακοινώσει επισήμως ως χορηγούς τους το Κεντρικό όργανο του Τζωρτζ Σόρος στην Ευρώπη, δηλ. το Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας που εδρεύει στην Βουδαπέστη. Επίσης χορηγίες έχουν λάβει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από την Αυστριακή κυβέρνηση, από τον Νίκο Δήμου, από το Ίδρυμα «Άρτος Ζωής», το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων των Ρομά, το Ίδρυμα Μπέρκχοφ για την Διερεύνηση Συγκρούσεων, το Δίκτυο Εναλλακτικής Πληροφόρησης, το Ινστιτούτο Άσπεν του Βερολίνου, την Διεθνή Ομοσπονδία του Ελσίνκι, την Κοινωνία για την Επικοινωνία και την Πολιτική Έρευνα και ... την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς.
Εν συνεχεία μπορεί κανείς να δει έναν σημαντικό αριθμό προσώπων που έχουν κατά καιρούς βοηθήσει τον κ. Δημητρά, μεταξύ των οποίων και ένας συνεπώνυμος αυτού καθώς και συνώνυμος ενός υπουργού της Επταετίας - μετανοημένου προφανώς και ανησυχούντος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δη αυτά των αθιγγάνων, των ομοφυλοφίλων, των «Μακεδόνων» και των Αλβανών. Το κυριότερο, ωστόσο, συμπέρασμα, στο οποίο μπορεί κανείς να οδηγηθεί ακολουθώντας το μονοπάτι των συνεργαζομένων φορέων και χορηγών του Ε.Π.Σ.Ε. είναι ότι πρόκειται για έναν «κύκλο της απάτης», ένα καλοστημένο ζυμωτήρι ειδήσεων, φημών και γνώμης που έχει σαν επίκεντρό του τις οργανώσεις, των οποίων ηγείται ο «φιλάνθρωπος» δισεκατομμυριούχος Τζωρτζ Σόρος, μέσω του δικού του «Ινστιτούτου Ανοικτής Κοινωνίας» της Βουδαπέστης και του επίσης δικού του Κεντρικού Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου (CEU).
Κι ενώ η «Ανοικτή Κοινωνία» έχει γίνει για να προωθεί τα κεφάλαια του Σόρος στις κατά τόπους Μ.Κ.Ο. και ομαδούλες, το CEU έχει αναλάβει την εκπαίδευση των «λεγεώνων» του. Με τον τρόπο αυτό ο Τζωρτζ Σόρος, σαν πελώριο χταπόδι από μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν, απλώνει τα πλοκάμια του πάνω από όλη την Ανατολική Ευρώπη, την Νοτιανατολική Ευρώπη, τον Καύκασο, όπως και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Με την βοήθεια δε ποικίλων ομάδων, όπως αυτή του Δημητρά και των συνεταίρων και συνεργατών του είναι σε θέση όχι μόνο να διαμορφώνει, αλλά και να δημιουργεί τις ειδήσεις, την ατζέντα των κυβερνήσεων που ελέγχει, όπως αυτές της Γεωργίας, της Ουκρανίας και της Π.Γ.Δ.Μ. και την κοινή γνώμη, έτσι ώστε να επιτυγχάνει τους στόχους του, οι οποίοι είναι, συνοπτικά, ο έλεγχος του κόσμου, των φυσικών πηγών του και η επέκταση της ιδέας του για μία παγκόσμιο πολιτική «made in America».
Ένα κλασσικό παράδειγμα για το πώς διαμορφώνονται οι ειδήσεις είναι και το ακόλουθο, το οποίο διαβάσαμε σε άρθρο του Ζιλ ντ'; Αϋμερί στο αμερικανικό διαδικτυακό περιοδικό Swans (Ο κύκλος της απάτης - Χαρτογραφώντας τα πλήθη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα Βαλκάνια, 23.7.2001), όπου από μία ανώνυμη καταχώρηση μέσω της λίστας ηλεκτρονικών μηνυμάτων του Balkan Human Rights του κ. Δημητρά, τον Μάιο του 2001, ξεκίνησε με μία φήμη σχετικά με «την καταστροφή στοιχείων που αφορούσαν εγκλήματα εις βάρος Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Η πληροφορία αυτή που διεσπάρη μέσω των συνδέσμων του Ε.Π.Σ.Ε. αφορούσε την ανέλκυση από τον Δούναβη, στις Σιδηρές Πύλες κοντά στο Κλάδοβο της Σερβίας ενός παγωμένου φορτηγού γεμάτου από πτώματα, την 6η Απριλίου του 1999. Η πηγή του, έγραφε το μήνυμα, ήταν το Ανθρωπιστικό Νομικό Κέντρο (Humanitarian Law Center) του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι. Η επόμενη λογική κίνηση ήταν να επισκεφθεί κανείς την ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, η οποία αποτελεί τμήμα των ιστοσελίδων των Βαλκανικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εκεί, η αναφορά παρέπεμπε πίσω στην Λίστα Βαλκανικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2000 από ... τις ιστοσελίδες των Βαλκανικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων)!»
Για να μην μακρηγορούμε η πληροφορία ανακυκλωνόταν από διάφορες Μ.Κ.Ο. και χορηγούμενα από την «Ανοικτή Κοινωνία» ΜΜΕ και φορείς, χωρίς εν τέλει να μπορεί να διασταυρωθεί κάποια αυθεντική και αξιόπιστη πηγή.
Τα υποκαταστήματα του Σόρος όχι μόνον, διαμορφώνουν γνώμη και κατασκευάζουν ειδήσεις αλλά μπορούν και πληρώνουν - ουσιαστικά αγοράζουν - τα νέα που που κατασκευάζονται. Μπορούμε να θυμηθούμε τις βαλίτσες με τα μετρητά που προωθήθηκαν στην αντιπολίτευση λίγο πριν τις εκλογές της Γιουγκοσλαβίας το 2000 ή και τα εκατομμύρια που μοιράστηκαν τόσο στον νυν Γεωργιανό πρόεδρο και τους υποστηρικτές του όσο και στον Γιούσενκο της Ουκρανίας κατά την πορτοκαλί επανάσταση. Κατασκευάζουν ειδήσεις και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, όχι μόνον την τοπική αλλά και την διεθνή. Μία κοινή γνώμη που δεν έχει ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά που της σερβίρονται στο πιάτο ως εγκλήματα, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσισμοί κ.ο.κ.
Το άρθρο είναι του Παναγιώτη Δούμα και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος.
Τα επιμίσθια του Σόρος στην Γεωργία
Το Ίδρυμα Σόρος χρηματοδότησε την «επανάσταση» των ρόδων στη Γεωργία (2003), η οποία έφερε στην εξουσία τον Σαακασβίλι και πλήρωνε στη συνέχεια επιμίσθια 1.500 δολαρίων το μήνα (!!!) σε όλη σχεδόν την γεωργιανή κυβέρνηση.Το ειδύλλιο του ευαγούς Ιδρύματος Σόρος με τον Σαακασβίλι ξεκίνησε όταν ο δεύτερος ήταν στις ΗΠΑ και «εργαζόταν» στη μεγάλη δικηγορική εταιρεία, Patterson, Belkna, Webb & Tyler. Εκεί είχε πάει χάρις στη μεσολάβηση του θείου του, Τιμούρ, διπλωμάτη στον ΟΗΕ. Η δικηγορική εταιρεία, η οποία έχει εμπλακεί σε πολύ μεγάλες «μπίζνες» (πολιτικές και οικονομικές) σε όλο τον κόσμο, είχε στενότατες σχέσεις με τον Σόρος. Έτσι έκλεισε η «δουλειά».
Το 2003, ο ανατραπείς πρόεδρος της Γεωργίας, Έντουαρντ Σεβαρντνάτζε, κατηγόρησε ανοικτά τον Σόρος και τη Δύση για πραξικόπημα. Λίγο αργά βέβαια το έκανε, ο τελευταίος υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ, ο οποίος καιρό πριν είχε γίνει και ο ίδιος «στενός συνεργάτης» των Αμερικάνων. Σύμφωνα με έγγραφα που ανακαλύφθηκαν στη συνέχεια, το Open Society Georgia Foundation του κ. Σόρος διέθεσε εκατοντάδες χιλιάδες δολλάρια (μόνο στα συγκεκριμένα έγγραφα, φαίνεται το ποσόν του ενός δις.) για να οργανωθούν διαδηλώσεις, για έντυπο υλικό, για καταγραφή ψηφοφόρων, κ.ο.κ. Στήριξη, η οποία κυρίως δόθηκε στην νεολαιίστικη οργάνωση «Κμάρας» που στήθηκε και λειτούργησε κατά τα πρότυπα της σερβικής νεολαίας, «Οτπορ», η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην ανατροπή Μιλόσεβιτς.
Αργότερα, το 2004, όταν πια ο Σαακασβίλι ήταν κυβέρνηση, έγινε γνωστό ότι το Ίδρυμα Σόρος έδινε επιμίσθιο 1500 δολλαρίων το μήνα στους πρόεδρο, πρόεδρο του Κοινοβουλίου και πρωθυπουργό, καθώς και 1200$ μηνιαίως σε όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και τον γενικό ει8σαγγελέα. Ο Σόρος, ως γνωστόν, διατηρούσε στενότατες σχέσεις με τον ρώσο πετρελαιά Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, που φυλακίστηκε στη Ρωσία, Χρηματοδοτούσε επίσης, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις Human Rights Watch, International Crisis Group κλπ.
Με την ευκαιρία, γιατί ο Αλεξ Ρόντος, πρώην σύμβουλος του κ. Γ. Παπανδρέου, ότανήταν επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών, λίγο μετά την πτώση του Μιλόσεβιτς,έκανε κάθε πρωί μπρίφινγκ με τον εκπρόσωπο του Ιδρύματος Σόρος στη Σερβία, στο πολυτελές ξενοδοχείου του Βελιγραδίου όπου ο Ελληνοαμερικανός είχε εγκατασταθεί; Ως γνωστόν ο κ. Ρόντος είναι και σύμβουλος της κυβέρνησης Σαακασβίλι.
Από το
http://www.antinews.gr/?p=3191
Η Δημόσια Ασφάλεια εκχωρείται σε ΜΚΟ !!!
Οι Μ.Κ.Ο. παίρνουν και εδώ το πάνω χέρι και μάλιστα επ’ αμοιβή
Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τη χορήγηση ασύλου είναι πραγματικός δυναμίτης στα θεμέλια της δημόσιας ασφάλειας. Ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως είναι η χορήγηση ασύλου, που συνιστά αναμφισβήτητα μορφή άσκησης δημόσιας εξουσίας εκχωρείται σε ιδιώτες και μάλιστα σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι οποίες θα πληρώνονται για να βοηθούν τους υπαλλήλους στην υποδοχή των παράνομων μεταναστών, στη διάκρισή τους σε αιτούντες άσυλο και λοιπούς λαθρομετανάστες, στην παραλαβή των αιτήσεών τους, ακόμη και στη διενέργεια συνεντεύξεων και στην προετοιμασία των θετικών ή απορριπτικών αποφάσεων! Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει κανένας έλεγχος για το ποιος κρύβεται πίσω από τις ΜΚΟ, για το πόσο αξιόπιστες είναι να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και για το ποιες είναι οι πηγές χρηματοδότησής τους. Και με την επισήμανση ότι τα μέλη τους δεν είναι αναγκαίο να είναι καν Έλληνες πολίτες.
Η πολιτική ασύλου του ΠΑΣΟΚ παραμένει η πολιτική του «μπάτε σκύλοι αλέστε».
Πράγματι η επιτάχυνση της διεκπεραίωσης των αιτήσεων ασύλου ήταν και παραμένει ζητούμενο. Η λύση όμως δεν είναι να βγάλουμε στην άκρη την ΕΛ.ΑΣ., την εγγύηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, και να τα παραδώσουμε όλα στις Μ.Κ.Ο. και σε διάφορες Επιτροπές για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι οποίες, άλλωστε, πρωτοστάτησαν και στην ψήφιση του νέου Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας με τις μαζικές ελληνοποιήσεις μεταναστών. Φαίνεται πώς το επόμενο βήμα όλων αυτών των κύκλων είναι να «τακτοποιήσουν» και το ζήτημα των αιτούντων άσυλο. Πώς; Με το να αποκτήσουν πρόσβαση σε στοιχεία και προσωπικά δεδομένα τα οποία ως σήμερα – ευλόγως – χειρίζονταν συγκεκριμένες μόνο υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας. Και, φυσικά, να ανοίξουν ανεξέλεγκτα τις πύλες της χώρας προς τους απανταχού λαθρομετανάστες, οι οποίοι, εφοδιαζόμενοι με ένα δελτίο δικαιούχου ασύλου ή άλλης διεθνούς προστασίας, θα μπορούν να αλωνίζουν, να εργάζονται ή να παρασιτούν, ενδεχομένως να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα ή απλώς να προσπαθούν να περάσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Μαζικές προσλήψεις με πρόσχημα το πρόβλημα του ασύλου
Έχοντας αδρανοποιήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. για την παράνομη μετανάστευση, η Κυβέρνηση προχωρεί στη δημιουργία δύο νέων Διευθύνσεων: Της Υπηρεσίας Ασύλου και της Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής. Για τις νέες αυτές δομές συστήνει κάτι λιγότερο από 300 οργανικές θέσεις, οι περισσότερες από τις οποίες είναι θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού, που, ως γνωστόν, προσλαμβάνεται με διαδικασίες εκτός ΑΣΕΠ. Και όλα αυτά βέβαια κατά παράβαση του Μνημονίου, το οποίο ούτε νέες προσλήψεις επιτρέπει ούτε ευνοϊκές μετατάξεις ημετέρων σε θέσεις με παχυλά επιδόματα.
Για τις ίδιες υπηρεσίες, προβλέπεται επίσης η πρόσληψη συμβασιούχων, χωρίς κανένα όριο, προφανώς για να βοηθούν τις ΜΚΟ στο δυσχερές έργο τους…
http://www.antinews.gr/?p=79427
Οι Μ.Κ.Ο. παίρνουν και εδώ το πάνω χέρι και μάλιστα επ’ αμοιβή
Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τη χορήγηση ασύλου είναι πραγματικός δυναμίτης στα θεμέλια της δημόσιας ασφάλειας. Ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως είναι η χορήγηση ασύλου, που συνιστά αναμφισβήτητα μορφή άσκησης δημόσιας εξουσίας εκχωρείται σε ιδιώτες και μάλιστα σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι οποίες θα πληρώνονται για να βοηθούν τους υπαλλήλους στην υποδοχή των παράνομων μεταναστών, στη διάκρισή τους σε αιτούντες άσυλο και λοιπούς λαθρομετανάστες, στην παραλαβή των αιτήσεών τους, ακόμη και στη διενέργεια συνεντεύξεων και στην προετοιμασία των θετικών ή απορριπτικών αποφάσεων! Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει κανένας έλεγχος για το ποιος κρύβεται πίσω από τις ΜΚΟ, για το πόσο αξιόπιστες είναι να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και για το ποιες είναι οι πηγές χρηματοδότησής τους. Και με την επισήμανση ότι τα μέλη τους δεν είναι αναγκαίο να είναι καν Έλληνες πολίτες.
Η πολιτική ασύλου του ΠΑΣΟΚ παραμένει η πολιτική του «μπάτε σκύλοι αλέστε».
Πράγματι η επιτάχυνση της διεκπεραίωσης των αιτήσεων ασύλου ήταν και παραμένει ζητούμενο. Η λύση όμως δεν είναι να βγάλουμε στην άκρη την ΕΛ.ΑΣ., την εγγύηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, και να τα παραδώσουμε όλα στις Μ.Κ.Ο. και σε διάφορες Επιτροπές για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι οποίες, άλλωστε, πρωτοστάτησαν και στην ψήφιση του νέου Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας με τις μαζικές ελληνοποιήσεις μεταναστών. Φαίνεται πώς το επόμενο βήμα όλων αυτών των κύκλων είναι να «τακτοποιήσουν» και το ζήτημα των αιτούντων άσυλο. Πώς; Με το να αποκτήσουν πρόσβαση σε στοιχεία και προσωπικά δεδομένα τα οποία ως σήμερα – ευλόγως – χειρίζονταν συγκεκριμένες μόνο υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας. Και, φυσικά, να ανοίξουν ανεξέλεγκτα τις πύλες της χώρας προς τους απανταχού λαθρομετανάστες, οι οποίοι, εφοδιαζόμενοι με ένα δελτίο δικαιούχου ασύλου ή άλλης διεθνούς προστασίας, θα μπορούν να αλωνίζουν, να εργάζονται ή να παρασιτούν, ενδεχομένως να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα ή απλώς να προσπαθούν να περάσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Μαζικές προσλήψεις με πρόσχημα το πρόβλημα του ασύλου
Έχοντας αδρανοποιήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. για την παράνομη μετανάστευση, η Κυβέρνηση προχωρεί στη δημιουργία δύο νέων Διευθύνσεων: Της Υπηρεσίας Ασύλου και της Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής. Για τις νέες αυτές δομές συστήνει κάτι λιγότερο από 300 οργανικές θέσεις, οι περισσότερες από τις οποίες είναι θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού, που, ως γνωστόν, προσλαμβάνεται με διαδικασίες εκτός ΑΣΕΠ. Και όλα αυτά βέβαια κατά παράβαση του Μνημονίου, το οποίο ούτε νέες προσλήψεις επιτρέπει ούτε ευνοϊκές μετατάξεις ημετέρων σε θέσεις με παχυλά επιδόματα.
Για τις ίδιες υπηρεσίες, προβλέπεται επίσης η πρόσληψη συμβασιούχων, χωρίς κανένα όριο, προφανώς για να βοηθούν τις ΜΚΟ στο δυσχερές έργο τους…
http://www.antinews.gr/?p=79427
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου