Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

Dr. George Mulfinger μέλος της Συγκλήτου τού πανεπιστημίου Bob Jones

Κάποτε οι επιστήμονες ήσαν γνωστοί για την προσήλωση τους στην αλήθεια, για το θαρραλέο τρόπο με τον όποιο υποστήριζαν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών - όσο παράξενες και αν ήσαν - και την ελεύθερη διεξαγωγή έρευνας. Αυτά υποτίθεται ότι υποστηρίζουν και σήμερα Αλλά οι επιστήμονες είναι άνθρωποι, και σαν άνθρωποι έχουν ορισμένα προβλήματα και ορισμένες αδυναμίες, που πολλές φορές έχουν κατεβάσει σε δεύτερη μοίρα την χωρίς συμβιβασμούς προσήλωση τους στην αλήθεια.
Κάτι τέτοιο έχει συμβεί στην περίπτωση της υποθέσεως της «Εξελίξεως» (που πολλοί επιμένουν να την ονομάζουν «θεωρία»), σύμφωνα με την ποία ο άνθρωπος και όλα τα άλλα ζωντανά όντα έχουν κοινή καταγωγή και προέρχονται από έναν αρχικό μονοκύτταρο οργανισμό, που πριν από ενάμισυ δισεκατομμύρια χρόνια προήλθε από

ανόργανη ύλη... κατά τύχη!
Η μεγάλη πλειοψηφία των επιστημόνων δέχθηκαν την Εξέλιξη όχι σαν υπόθεση, αλλά σαν γεγονός, παρά το ότι οι πιο προφανείς της συνέπειες δεν παρατηρήθηκαν ποτέ. Αν τα υποστηριζόμενα από την Εξέλιξη ήσαν αληθινά, θα έπρεπε να υπάρχουν χιλιάδες ή και εκατομμύρια ενδιάμεσοι τύποι μεταξύ των διαφόρων ζώντων οργανισμών, που ξέρουμε σήμερα. Πέρασαν 120 χρόνια από την δημοσίευση του βιβλίου τού Καρόλου Δαρβίνου, «Η καταγωγή των ειδών», αλλά ούτε ένα απολίθωμα δεν βρέθηκε, που να αποδεικνύει ότι τουλάχιστο στο παρελθόν υπήρξαν τέτοιοι ενδιάμεσοι οργανισμοί! Ακόμα χειρότερο τόσο ασυγκράτητα είναι το πάθος και ο πόθος ορισμένων επιστημόνων να αποδείξουν την καταγωγή τού ανθρώπου από κατώτερους οργανισμούς, και τελικά από την ανόργανη ύλη, ώστε από το 1912 έως το 1953 πίστευαν ότι είχε βρεθεί κρανίο πιθηκανθρώπου - προγόνου τού ανθρώπου - ηλικίας πεντακοσίων χιλιάδων ετών, το οποίο είχε ανακαλύψει κάποιος Charles Dawson, και από το οποίο ανασκευάστηκε ο Eoanthropus Dawsoni, ο περίφημος «Ανθρωπος τού Πίλνταουν». Το 1953 όμως διαπιστώθηκε ότι το σαγόνι τού ευρήματος ανήκε σε ουραγκουτάγκο, ότι ένα δόντι του είχε βαφεί με λαδομπογιά και ότι μερικά κόκαλα, που αποδείχθηκαν ότι ήσαν πραγματικά παλιά, είχαν μεταφερθεί από άλλο μέρος στον τόπο της συγκλονιστικής «ανακαλύψεως».
Το γεγονός αυτό δείχνει ότι οι επιστήμονες μπορεί να εξαπατηθούν και να μένουν εξαπατημένοι για πολύ καιρό. Δυστυχώς όμως υπάρχει ένας σοβαρότερος λόγος, που κρατά πολλούς απτού αυτούς μόνιμα εξαπατημένους. Είναι οι προσωπικές τους κοσμοθεωριακές επιλογές. Η θεωρία της εξελίξεως έδωσε ελπίδες στους οπαδούς της ότι θα έλυνε οριστικά πια το πρόβλημα της προελεύσεως της ζωής χωρίς την ανάμιξη υπερφυσικών στοιχείων και Δημιουργού (που για πολλούς είναι τόσο ενοχλητικά και απειλητικά). Αυτό το τελευταίο έγινε θεμελιώδες αίτημα τού σημερινού επιστημονικού κατεστημένου. Έγινε καθοριστική γραμμή, που κατευθύνει την πορεία της επιστήμης, που διέπει την ερμηνεία κάθε επιστημονικής παρατηρήσεως. Κατά τρόπο τελείως αντιεπιστημονικό η Εξέλιξη παρουσιάζεται σαν γεγονός μέσω των σχολικών βιβλίων και των μέσων μαζικής ενημερώσεως. Το ευρύ κοινό και κυρίως οι νέοι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου με τις εξελικτικές αντιλήψεις, που έχουν προβιβασθεί, σιωπηρά, στη θέση τού επισήμου δόγματος.
Το θλιβερό είναι ότι κάθε απόπειρα αποκαταστάσεως ισορροπίας με την προσθήκη στα σχολικά βιβλία εναλλακτικών αντιλήψεων για την προέλευση της ζωής, όπως αυτές που προτείνουν οι επιστήμονες τού γνωστού πια Ινστιτούτου Ερευνών Δημιουργίας, που εδρεύει στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ, συναντά τη λυσσώδη αντίδραση τού επιστημονικού κατεστημένου. Το 1977 η Αμερικανική Ουμανιστική Ένωση εξέδωσε μια δήλωση, την οποία υπέγραψαν 179 εξέχοντες επιστήμονες, εκπαιδευτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες, που διακήρυτταν ότι η Εξέλιξη είναι αρχή επιστημονική και ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές θεωρίες. Οι υπογράφοντες απευθύνονταν στα σχολικά περιφερειακά συμβούλια των ΗΠΑ, στους καθηγητές και τους εκδότες σχολικών βιβλίων, και τους προέτρεπαν να αντισταθούν στις απόπειρες των νομοθετικών σωμάτων ορισμένων πολιτειών να κατοχυρώσουν με νόμο την ίση μεταχείριση στα σχολεία τόσο των δημιουργιστικών όσο και των εξελικτικών αντιλήψεων.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΣΚΕΛΕΤΟΙ ΣΕ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΑΝΘΡΑΚΑ

Σε στρώματα από άνθρακα βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί. Στα μέσα τού 19ου αιώνα βρέθηκε ένα κρανίο ανθρώπου μέσα σε στρώμα κόκκινου άνθρακα στην Γερμανία. (2) Λίγο πρόσφατα, το 1926, βρέθηκαν δυό τεράστια ανθρώπινα δόντια (τραπεζίτες) στο ανθρακωρυχείο Ίγκλ (Eagle) της Bear Creec στη Μοντάνα. (3)
Γνωρίζουμε την διακήρυξη της Βίβλου στη Γένεση 6/4, που λέει ότι «εκείνες τις μέρες υπήρχαν στη γη γίγαντες» (λίγο πριν από τον Κατακλυσμό). Το 1958 βρέθηκε ολόκληρος ανθρώπινος σκελετός σε ένα ορυχείο ανθρακίτου στην Ιταλία. (4) Τα ευρήματα αυτά είναι ανεξήγητα για όσους υποστηρίζουν την θεωρία της εξέλιξης, γιατί, σύμφωνα με την θεωρία αυτή, οι άνθρακες είχαν κιόλας σχηματισθεί εκατομμύρια χρόνια πριν «εξελιχθούν» οι άνθρωποι.
Το 1891 μια γυναίκα στο Morrisonville τού Ίλλινόις, καθώς μετέφερε μια ποσότητα κάρβουνα στο δωμάτιό της, χωρίς να το θέλει, τις πέφτουν από τα χέρια της και ένα μεγάλο κομμάτι με το πέσιμο έσπασε για να φανεί ότι έκρυβε μέσα του μια όμορφη χρυσή αλυσίδα, που ήταν εκεί κλεισμένη στα σπλάχνα της ανθρακομάζας, «όμορφα περιτυλιγμένη και επεξεργασμένη». (5) Πόσα παρόμοια περιστατικά έχουν περάσει απαρατήρητα, ο καθένας μας μπορεί να το φαντασθεί. Η δυνατή μαρτυρία παραμένει όμως πεντακάθαρη, δηλαδή ότι ο πολιτισμένος άνθρωπος υπήρχε πριν ακόμα διαμορφωθεί ο άνθρακας. Το στοιχείο αυτό είναι σύμφωνο με την Βιβλική χρονολογία. Στην Γένεση, δηλαδή, στο τέταρτο κεφάλαιο διαβάζουμε ότι η επεξεργασία τών μετάλλων ήταν κιόλας πολύ προηγμένη. Ο Θουβάλ-Κάϊν ήταν δάσκαλος εκείνων που ασχολούνταν με εργασίες χαλκού και σιδήρου. Στα κεφάλαια 7 και 8 της Γένεσης βλέπουμε ότι ο Κατακλυσμός έθαψε κάθε προκατακλυσμιαίο πολιτισμό, εγκλωβίζοντας έτσι απολιθώματα και καλλιτεχνήματα, που σήμερα ανασύρουμε από τα ιζηματογενή πετρώματα της γης μας.
Τελευταία, βρέθηκαν στην περιοχή Γκραντ Κένυον (Grand Canyon), κόκκοι γύρης ανθισμένων φυτών και μάλιστα στα κατώτερα τμήματα των πετρωμάτων. (6) Σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία, τα στρώματα αυτά αντιπροσωπεύουν τις πλέον αρχικές βαθμίδες της εξέλιξης. Κι όμως, έδώ παρατηρούμε να υπάρχει ήδη φυτική ζωή και μάλιστα προηγμένης μορφής. Το στοιχείο αυτό συμφωνεί απόλυτα με την εξιστόρηση του Βιβλίου της Γένεσης, όπου διαβάζουμε ότι διάφορες μορφές φυτικής ζωής παρουσιάζονται αμέσως και ευθύς εξαρχής σε υψηλότατες μορφές και έτσι φαίνεται το μεγαλείο της Βίβλου και το αβάσιμο της εξελικτικής θεωρίας.
Θα διερωτηθεί κανείς αν βρέθηκαν και άλλα πιο βασι¬κά τμήματα τής ανθοφορούσας φυτικής ζωής σε τέτοια στρώματα, που σύμφωνα με τους «εξελικτικούς» δεν έπρεπε να «υπάρχουν» εδώ. Και, βέβαια, βρέθηκαν. Σε ένα ορυχείο του Καναδά π.χ. ανακαλύφθηκαν πετρώματα ξυλείας σε βάθος εκατοντάδων μέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης, στοιβαγμένα σε πετρώματα της «προκάμβριας» εποχής. Παρόλο που η εξελικτική θεωρία θα κατέτασσε τα πετρώματα αυτά σε μια εποχή ενός δισεκατομμυρίου και πλέον ετών, δυό καλές αναλύσεις που έγιναν με την μέθοδο του ραδιοάνθρακα έδειξαν ότι η ξυλεία αυτή είναι μόνον 4.000 ετών περίπου. Έτσι, τόσο με την έρευνα αυτή, όσο και με άλλες που έγιναν, παίρνουμε την συμπληρωματική πληροφορία ότι ακόμη και οι αυτοκαλούμενοι «γεωλογικοί αιώνες» δεν είναι παρά σύλληψη της φαντασίας και όχι αποτέλεσμα επιστημονικών στοιχείων και συμπερασμάτων.
Στην κοίτη του ποταμού Πέλαξυ (Palaxy), κοντά στο Γκλεν Ρόουζ (Glen Rose) του Τέξας, βρέθηκαν επάνω σε κρητιδικό πέτρωμα απολιθώματα από πατημασιές ανθρώπου και δεινοσαύρου, η μια δίπλα στην άλλη (8) και (9). Οι εξελικτικοί υποστήριζαν ότι οι δεινόσαυροι υπήρχαν πριν ακόμα εμφανισθεί ο άνθρωπος και μάλιστα πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν. Ομως, τα απολιθώματα αυτά δείχνουν περίτρανα ότι δεινόσαυροι και άνθρωποι συνυπήρχαν στην ίδια ακριβώς εποχή. Ένας φοιτητής έγραψε στο γνωστό Ινστιτούτο Smithsonian και ζήτησε να του δώσουν κάποια εξήγηση για τα ευρήματα αυτά. (10) Η απάντηση ήταν ότι τα αποτυπώματα αυτά θα προέρχονταν μάλλον από «διάβρωση» νερού, το οποίο «κάπως» έτρεχε πάνω στο πέτρωμα και δημιούργησε αυτά τα δυό αποτυπώματα πατημασιών. Όμως, η απάντηση περιέχει ειρωνεία, γιατί η διάβρωση από το νερό είναι ακριβώς η δύναμη, που καταστρέφει τα αποτυπώματα και δεν τα δημιουργεί. Παρόλο που το Ινστιτούτο δεν αγνοεί κατά κανένα τρόπο και τα δημοσιεύματα του γνωστού διεθνώς καθηγητή Α Ε Wilder-Smith, εντούτοις απέκρυψε την αλήθεια, αφήνοντας τον παραπάνω φοιτητή και άλλους ερευνητές χωρίς σωστή η μάλλον με λανθασμένη πληροφόρηση.
Μιά από τις πιο πρόσφατες και πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις ήταν εκείνη του αποτυπώματος από σανδάλι ανθρώπου σε βράχο της «Κάμβριας του Εποχής», στην Πολιτεία τής Γιούτα (Utah) των Ηνωμένων Πολιτειών, και συγκεκριμένα στην τοποθεσία Αντελόουπ Σπριγκς (Antelope Springs). (11) Τα πιο «αναπτυγμένα» απολιθώματα επάνω σε βράχο είναι οι τριλοβίτες. (Σημ. Μετάφρ. :Τριλοβίτες είναι αρθρόποδα μαλακόστρακα). Κατά την αντίληψη των εξελικτικών, γύρω στα πέντε έως έξι εκατομμύρια χρόνια χωρίζουν τους τριλοβίτες από τον άνθρωπο. Εντούτοις, τα συμπεράσματα στο θέμα αυτό, από αναντίρρητα στοιχεία είναι ακριβώς τα αντίθετα, ότι δηλαδή τριλοβϊτες και άνθρωποι ζούσαν πάνω στη γη, συγχρόνως.

ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ ΖΩΩΝ

Σε πολλά μέρη της γης έχουν βρεθεί λάκκοι γεμάτοι με απολιθώματα ζώων. Σ’ αυτά τα μέρη βρέθηκαν πτώματα διαφόρων ειδών ζώων απολιθωμένα, ριγμένα το ένα πάνω στο άλλο, με ένα τρόπο βίαιο και χαοτικό. Τα σώματα τών ζώων είναι σκεπασμένα με ιζήματα, που με τον καιρό σκληρύνθηκαν και πήραν πετρώδη μορφή. Πολύ συχνά, παρατηρούνται απολιθώματα ζώων, που ζούσαν στην θάλασσα, αγκαλιασμένα μ’ άλλα που ζούσαν στην ξηρά. Κοχύλια της θάλασσας βρέθηκαν σφηνωμένα στο κοίλο μέρος τών ματιών διαφόρων κρανίων ζώων της ξηράς. (14) Επίσης, το απολίθωμα μιας φάλαινας βρέθηκε ανάμεσα σε απολιθώματα Μαμμούθ, στην Σιβηρία. (15) Τα ευρήματα αυτά είναι αδύνατο να εξηγηθούν ικανοποιητικά από τους οπαδούς της θεωρίας της εξέλιξης, γι’ αυτό γενικά δεν τα αναφέρουν και σκόπιμα τα αποκρύπτουν.
Σε μερικές περιπτώσεις τα απολιθώματα έχουν καταφανή σημάδια τής καταστροφής, που προξένησε σ’ αυτά η βία του Κατακλυσμού. Ένας καρχαρίας π.χ. βρέθηκε συμπιεσμένος, από τα ιζήματα που τον είχαν θάψει, με πάχος περίπου μισού εκατοστού- (16) Καί το σπουδαιότερο ο καρχαρίας αυτός δεν βρέθηκε μέσα στον ωκεανό, αλλά επάνω σε ένα λόφο του του Οχάιο της Αμερικής. Επίσης, σε εκσκαφή στο Εθνικό Μνημείο Δεινοσαύρων στην Πολιτεία Γιούτα τής Αμερικής έχουν βρεθεί κόκκαλα, που φανερώνουν καθαρά ότι τα γιγαντιαία αυτά σώματα των δεινοσαύρων παρασύρθηκαν προς το μέρος αυτό από ισχυρά ρεύματα νερών και που τα σκέπασαν μάζες ιζημάτων, και που λίγο αργότερα πέτρωσαν. (17)
Απολιθώματα θαλασσίων οργανισμών έχουν βρεθεί σε ανασκαφές επάνω σε ψηλά βουνά. Κοχύλια ποικίλων μορφών βρέθηκαν σε οριζόντια στρώματα επάνω στις Άλπεις, ανακατεμμένα με στρώματα άμμου. (18) Ακόμα και οι υποστηρικτές της εξελικτικής θεωρίας είναι αναγκασμένοι να παραδεχτούν ότι αυτές οι περιοχές βρισκόντουσαν κάποτε κάτω από θαλάσσια νερά.
Τα πολυσύνθετα γήινα στρώματα προξενούν στην θεωρία της εξέλιξης τέτοια σύγχυση, που στα εγχειρίδια της Βιολογίας παραλείπονται με συστηματικότητα. Τα στρώματα αυτά έχουν συνήθως κάθετη ή διαγώνια κατεύθυνση και κορμοί δέντρων διέρχονται τα στρώματα των βράχων διαδοχικά. (19) (20) Σύμφωνα με την θεωρία της εξέλιξης καθένα από τα στρώματα αυτά χρειάσθηκε εκατομμύρια χρόνια για να σχηματισθεί. Αν όμως τα πράγματα ήταν έτσι, τότε οι κορμοί των δέντρων έπρεπε να είχαν σαπίσει και έτσι να μη είχαμε σήμερα τα απολιθώματα.

«Ο ΕΛΛΕΙΠΩΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ ΤΥΠΟΣ» ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ

Σ ολόκληρο τον κόσμο φυλές και έθνη έχουν παραδόσεις για τον Κατακλυσμό και τις παραδόσεις αυτές τις μεταδίδουν από την μια γενιά στην άλλη. Ολες αυτές οι παραδόσεις συμφωνούν σέ τρία κύρια σημεία:
Πρώτον, ότι έλαβε χώρα καταστροφή του κόσμου από νερά. Δεύτερον, ότι χρησιμοποιήθηκε μια κιβωτός. Και, τρίτον, ότι το ανθρώπινο γένος διασώθηκε με λίγους αντιπροσώπους.
Είναι γνωστό ότι ο Κάρολος Δαρβίνος ποτέ δεν χρησιμοποίησε τα τόσα πολλά απολιθώματα, για να στηρίξει την θεωρία του. Και είναι ακόμα βέβαιο, πως γνώριζε ότι τα απολιθώματα μιλούσαν εναντίον του. Δημοσιογράφοι και άλλοι που ασχολήθηκαν να γράψουν για την εξελικτική θεωρία παραπλάνησαν τους ανθρώπους με την σκέψη, πως όταν βρεθεί «ο ελλείπων ενδιάμεσος τύπος», θα μπορούσε να αποδειχθεί η κοινή καταγωγή δυό διαφορετικών τύπων. Στην πραγματικότητα όμως δεν λείπει ένας μόνο ενδιάμεσος τύπος, αλλά ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ενδιάμεσων τύπων. Πολλοί στήριζαν τήν ελπίδα τους στον χρόνο που πέρασε από τον θάνατο τού Δαρβίνου μέχρι σήμερα, ότι δηλαδή θα βρίσκονταν τουλάχιστον πολλοί ενδιάμεσοι τύποι. Όμως, τέτοιοι τύποι όχι μόνο δεν βρέθηκαν, μα ούτε κι ένας απ’ αυτούς μέχρι στις μέρες μας. Αντίθετα, μάλιστα. Αντί για βαθμιαία εξέλιξη μεταξύ των ειδών, βρίσκουμε μέσα στον πλούσιο κόσμο των απολιθωμάτων τεράστια χάσματα. Και τα χάσματα αυτά είναι και σήμερα ακριβώς τα ίδια, όπως και στην εποχή των απολιθωμάτων.
Η Βιβλική εξιστόρηση δίνει την βασική αρχή ότι κάθε είδος γεννάει απόγονο σύμφωνα με το είδος του. Καθώς μελετούμε τον πολυσχιδή κόσμο των απολιθωμάτων, μέ¬νουμε εκσταστικοί από την εντυπωσιακή επιμονή των διαφόρων μορφών ζωής μέσα από τους επικαλούμενους γεωλογικούς αιώνες.
Υποστηρίχθηκε ότι απολιθώματα φύλλων από διάφορα δέντρα έχουν ηλικία 70 εκατομμυρίων ετών. Εντούτοις, τα φύλλα των δέντρων των παλιών εποχών, που βρέθηκαν απολιθωμένα, όπως της συκομοριάς, σημύδας, ιτιάς, λεύκας, αμπελιού, βαλανιδιάς, καρυδιάς, φοινικιάς, φτέρης, είναι ακριβώς τα ίδια με τα σημερινά αντίστοιχα φύλλα των ίδιων δέντρων. Καί ρωτούμε: Πού είναι, λοιπόν, η πολυτραγουδισμένη «εξελικτική πορεία» των παλιών τύπων προς τα νέα, τα σημερινά φύλλα; Σε 70 εκατομμύρια χρόνια δεν θάπρεπε να έχουμε έστω και ένα στοιχείο μιας μικρής παραλλαγής ή εξέλιξης; Γεγονός είναι ότι δεν έχουμε τίποτε, ούτε ένα !
Τα απολιθώματα των αστεροειδών της θάλασσας (Σημ. Μετάφρ.: Πρόκειται για τα εχινόδερμα, ιδίως τους αστερίες, γνωστούς σαν σταυρούς της θάλασσας) έχουν χρονολογηθεί από τους εξελικτικούς - με βάση ένα πίνακα, που η φαντασία τους έχει εφεύρει - ότι έχουν ηλικία 750 εκατομμυρίων ετών και ακόμα έχει υποστηριχθεί από τους ίδιους ότι τα «σημερινά» αστεροειδή δεν είναι δυνατόν πλέον να τα διακρίνει κανείς: Δεν θάπρεπε, λοιπόν, σε ένα τόσο μακρύ διάστημα, να έχουν και τούτα εξελιχθεί σε ένα άλλο είδος; Στο πανεπιστήμιο, στο μάθημα της Συγκριτικής Ανατομίας, μας δίδαξαν ότι πρέπει να δείξουμε υπόληψη προς τον σεβάσμιο Κοιλάκανθα, που υπήρξε «ένας από τους προγόνους των ψαριών, που έζησαν εδώ και τριακόσια με τετρακόσια εκατομμύρια χρόνια». Οι οπαδοί της θεωρίας της εξέλιξης υποστήριζαν ότι από τα απολιθώματα αυτών των ψαριών θα ανακαλύπταμε ότι τα μπροστινά τους πτερύγια είχαν εξελιχθεί σε πόδια. Πόσο μεγάλη όμως ήταν η έκπληξη τους, όταν τα τελευταία χρόνια ένας ζωντανός Κοιλάκανθας βρέθηκε λίγο έξω από τις ακτές της Μαδαγασκάρης, με τα μπροστινά πτερύγιά του απολύτως όμοια με εκείνα του απολιθώματος στο πανεπιστήμιο και χωρίς ούτε ένα μικρό σημάδι εξέλιξης! (24)

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ

Σε κανένα άλλο επιστημονικό πεδίο δεν υπάρχει τόση πληθώρα ανοησιών και φαντασίας - πράγματα, βέβαια, που δεν έχουν σχέση με την Επιστήμη - όπως συμβαίνει στο πεδίο των ανθρώπινων επιστημονικών απολιθωμάτων. Από λίγα υπολείμματα κάποιου οστού και με προσθήκη μπόλικου γύψου στο Παρίσι, και μαζί με μεγάλη δόση φαντασίας, βγήκαν ολόκληρες ανθρώπινες φυλές, στολισμένες με τους πιο συνταρακτικούς μύθους, σχετικά με την πρωτόγονη και «ζωώδη» ζωή τους.
Ο Άνθρωπος Cro-Magnon παρουσιάζει για τους εξελικτικούς ένα ενδιαφέρον πρόβλημα. Τα στοιχεία που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας δείχνουν, αν μη τι άλλο, ότι υπάρχει εξέλιξη όχι προς τα άνω, αλλά προς τα κάτω, όχι προς την «πλεονεκτικώτερη» ή «τελειότερη» μορφή, αλλά προς το μειονεκτικώτερο. Η ικανότητα του κρανίου του Cro - Magnon, κατά μέσον όρο, είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ από εκείνη του κατά μέσον όρο «σημερινού ανθρώπου». Η ζωγραφική τέχνη του Cro - Magnon δείχνει ότι ο πολιτισμός τους ήταν κατά πολύ πιο προχωρημένος από τον δικό μας. Ήταν εξασκημένος στη χρήση διαφόρων χημικών ενώσεων για ζωγραφική με χρωστικές ουσίες. Οι χημικές αυτές ενώσεις γινόντουσαν με ένα φορέα χρώματος και οι εργασίες τους με χρωστήρες. (25) Η καλλιτεχνική αξία των έργων τους φαίνεται πως είναι υψηλότερου βαθμού, από τα περισσότερα έργα της εποχής μας.
Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ (Neanderthal) έγινε θύμα μεγάλης και εσκεμμένης διαστρέβλωσης. Κι εδώ η ικανότητα τού κατά μέσον όρο εγκεφάλου είναι μεγαλύτερη από εκείνη του «σημερινού ανθρώπου». Στην περίπτωση του πρώτου δείγματος, που βρέθηκε, το άτομο εκείνο υπέφερε από χρόνια οστεο - αρθρίτιδα, μια πάθηση των οστών, που προξενεί κύρτωση των ώμων και γενικά κύρτωση του σώματος. Από κείνη την στιγμή, οι ιστορικοί της τέχνης τον ζωγράφισαν σαν ένα άσχημο άνθρωπο των σπηλαίων, με στραβά πόδια, που τα έσερνε, τρικλίζοντας, σχεδόν σαν πίθηκος, καθώς περπατούσε. Εντούτοις, όταν αργότερα βρέθηκαν κι άλλα δείγματα, αναγνωρίσθηκε απ’ όλους, πως ο Νεάντερταλ περπατούσε όρθια και ίσια, όπως όλοι εμείς σήμερα. (26) Το πράγμα αυτό έγινε γνωστό ήδη από το 1935. Παρόλα αυτά όμως, τα παιδιά μας στα σχολεία σήμερα εξακολουθούν να διδάσκονται το ψέμα, με τέτοιες αναληθείς φιγούρες, που αποτυπώνονται μέσα σε βιβλία, κρύβοντας απ’ αυτά την αλήθεια, ιδιαίτερα τα νέα ευρήματα. Γιατί όμως τα αποκρύπτουν;
Η εξαπάτηση μέ το τέχνασμα τού ανθρώπου του Πίλτντάουν (Piltdawn) είναι ένα από τα πρόστυχα σημεία στην του Ιστορία των Επιστημών. Κάποιος καταφερτζής ευφυολόγος πήρε μια σιαγόνα Χιμπαντζή, της έβαλε γύψινα δόντια, για να την παρουσιάσει σαν σιαγόνα ανθρώπου. Την άλειψε με διάφορες χημικές ουσίες, ώστε να φανεί ότι πρόκειται για σιαγόνα παλιάς εποχής. Στη συνέχεια, την καταχώνιασε σε μια τοποθεσία με αμμοχάλικο, όπου λίγο αργότερα «ανακαλύφθηκε» από μια ομάδα ανθρωπολόγων. (27) Πολλοί, από τους μεγαλύτερους ειδικούς επιστήμονες, την δέχθηκαν σαν γνήσιο απολίθωμα σιαγόνας ανθρώπου. Στην πραγματικότητα όμως είχαν πέσει θύματα απάτης για 41 ολόκληρα χρόνια, μέχρι που ανακαλύφθηκε το ψέμα. Και, ασφαλώς, είναι δικαιολογημένο το ερώτημα: Αν οι επιφανείς αρχαιολόγοι των ήμερων μας εξαπατώνται τόσο εύκολα, πως μπορούμε να τους πιστέψουμε και στα υπόλοιπα που μας λένε;
Ο άνθρωπος της Νεβράσκας (Nebraska) είναι ένα ακόμα καλό παράδειγμα για την διαστροφή που γίνεται γύρω από την αλήθεια και πως ορισμένοι επιτήδειοι επεξεργάζονται τα πράγματα αυτά, για να μας πείσουν σώνει και καλά να πιστέψουμε στην θεωρία της εξέλιξης. (28) (29) Το εύρημα στην Νεβράσκα χρησιμοποιήθηκε στην γνωστή δίκη του Σκόουπς (Scopes), σε μια προσπάθεια να φέρουν σύγχυση στον Γούλιαμ Τζένιγκς Μπράϊαν (William Jennings Bryan). Ο Μπράϊαν με πολλή σύνεση και σοφία είπε ότι τα στοιχεία που προσκομίζονται σαν απόδειξη είναι πενιχρώτατα. Και, θα ρωτήσουμε, ποια ήταν άραγε αυτά τα σπουδαία στοιχεία; Ένα μοναδικό δόντι!!! Με βάση αυτό το ένα δόντι δημιούργησαν με μεγάλη φαντασία μια ολόκληρη, καινούργια ανθρώπινη φυλή και της έδωσαν ηλικία ενός εκατομμυρίου ετών. Το όνομα που δόθηκε σ’ αυτό το εύρημα ήταν: Εσπεροπίθηκος Χάρολντ - Κούκι, προς τιμήν του ευρέτη Χάρολντ Κουκ. Η μελέτη αργότερα έδειξε κάτι άλλο, έδειξε δηλαδή ότι το περίφημο αυτό δόντι δεν ήταν από άνθρωπο, αλλά άνηκε σε ένα αγριογούρουνο!!! Εν τω μεταξύ, η γνωστή σ’ όλο τον κόσμο Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, στην 13η έκδοση της έγραφε κι αυτή πως το εύρημα αυτό ήταν χωρίς αμφιβολία από άνθρωπο και μάλιστα με τα λόγια: «Μ’ όλες τις τιμές». Στην επόμενη έκδοσή της, την 14η, αναγκάσθηκε να αναθεωρήσει δίνοντας μια εξήγηση. Αλλά, προσέξτε, ποια εξήγηση έδωσε. Θα περιμέναμε να πει καθαρά την αλήθεια, ότι δηλαδή επρόκειτο για το δόντι όχι ανθρώπου, αλλά προσωπικό χατήρι, από τους μελετητές των απολιθωμάτων των πιθηκοειδών, χωρίς να υπάρχει μια συγκεκριμένη μελέτη, ανάλογη πληροφόρηση ή κάποια αντικειμενικά κριτήρια».